MARTEOBARBULUM

MARTEOBARBULUM

iaculum sagittae instar pennis instructum, cuspide ferreô, anterius praeacutô, retro autem latiori plumbumque habente infusum, ut sic gravius eat in hostem

et vehementius sauciet: Proin aliis Plumbata.

Vide Vegetium l. 1. c. 17. Stewech. in eundem, qui Salibam, nunc dici et Tzicurim ait, Modest. de vocab. rei milit. Henr. Spelmann. Gloss. Archoeol. et infra in voce Plumbata.